«Κλειστό παιχνίδι» στην TV

Σε ένα οριακό σημείο βρίσκεται η τηλεόραση. Δεν είναι μόνο τα χρέη που πιέζουν τους σταθμούς. Είναι και το νομικό καθεστώς το οποίο όπως είναι δεδομένο δεν επιτρέπει να μπει στην αγορά νέο επιχειρηματικό “αίμα”, επιτείνοντας την  κατάστασης φθοράς της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Αν και το ΣτΕ κρίνει πως είναι αντισυνταγματική η διαρκής παράταση του καθεστώτος λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών, η κατάσταση παραμένει στάσιμη για ανεξήγητους λόγους και παρά τις υποχρεώσεις έναντι της Ε.Ε. .

Στην τηλεόραση, η απόφαση του ΣτΕ παρακάμφθηκε με το άρθρο 8 του Νομου4038/2012 , ο οποίος επί της ουσίας απαγορεύει σε οποιονδήποτε υγιή επιχειρηματία να μπει στην αγορά της τηλεόρασης. Η διάταξη του νόμου προβλέπει πως oι νομίμως λειτουργούντες τηλεοπτικοί σταθμοί εξακολουθούν να λειτουργούν μόμιμα μέχρι την έκδοση της απόφασης για τη χορήγηση αδειών παροχής περιεχομένου ψηφιακής” ενώ το ίδιο ισχύει και για τους περιφερειακούς σταθμούς. Με τον τρόπο αυτό αν κάποιος δεν εκπέμπει ως σήμερα, αλλά επιθυμεί να μπει στην αγορά, απλώς δεν μπορεί από τη στιγμή που δεν προκηρύσσονται οι συχνότητες.   Κι αυτό γιατί οι κυβερνήσεις από το 2007 δεν έχουν δημοσιεύσει ένα προεδρικό διάταγμα και δύο κρίσιμες υπουργικές αποφάσεις που θα μπορούσε να φέρει έσοδα για το δημόσιο και να επιτρέψει και την είσοδο κι άλλων παιχτών στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Έτσι με βάση το νόμο Ρουσόπουλου (3592/2007) αν και έχει δημοσιευτεί ο οριστικός χάρτης της Ψηφιακής Τηλεόρασης δεν έχουν εκδοθεί από την κυβέρνηση δύο αποφάσεις:   το Προεδρικό Διάταγμα που προβλέπεται από τογια τις προϋποθέσεις συμμετοχής στην διαδικασία αδειοδότησης και οι δύο  υπουργικές αποφάσεις για την προκήρυξη του αριθμού των αδειών εθνικής ή περιφερειακής εμβέλειας και για τον καθορισμό οικονομικού ανταλλάγματος του δικαιώματος χρήσης της άδειας.