Πόσο τα Μέσα ευθύνονται για το χθεσινό αποτέλεσμα; Τα τελευταία δύο χρόνια η ελληνική κοινωνία βίωσε την επιβολή της μίας άποψης, πως το Μνημόνιο είναι μονόδρομος, και τον αποκλεισμό σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι ολοκληρωτικό, οποιασδήποτε άλλης άποψης.
Οι ιδιοκτήτες έκαναν την επιλογή και τα διευθυντικά στελέχη έστησαν ένα μηχανισμό, παρουσίασης μίας πραγματικότητας η οποία δεν υπήρχε. Τραπεζικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δεκάδες άλλοι οι οποίοι απέτυχαν παταγωδώς , ανέλαβαν την υπεράσπιση των θέσεων των μνημονιακών κομμάτων. Θύμιζαν τους Κομισάριους των εποχών του υπαρκτού σοσιαλισμού, με μόνη διαφορά πως αντί για το Κόμμα, τώρα είχε απόλυτο δίκιο το ΔΝΤ.
Το "όχι" του Τσίπρα στο Mega, συμβολίζει την απόρριψη αυτού του μνημονιακού κόσμου.
Η επιλογή των Μέσων δεν ήταν χωρίς κόστος. Τα media διάλεξαν το Μνημόνιο και όχι την κοινωνία και τώρα είναι μπροστά σε πρωτόγνωρα φαινόμενα, μετά το 1989:
-Το κοινό τους συρρικνώνεται. Αυτό σημαίνει μείωση των εσόδων
-Η αξιοπιστία τους αμφισβητείται ανοικτά. Οι πολίτες αναζητούν πληροφόρηση στο Internet, ή σε μέσα που δεν χρεώθηκαν τη φανατική υποστήριξη του Μνημονίου.
-Η δημοσιογραφία ως μέσο ελέγχου της εξουσίας υπέστη ένα βαρύ πλήγμα, διότι ταυτίστηκε ανοικτά με τα συμφέροντα τραπεζιτών και κυβερνώντων
-Νέες ακρέες πολιτικές δυνάμεις απαιτούν και πετυχαίνουν την υποταγή δημοσιογράφων. Ευτυχώς κάποιοι αντιστάθηκαν. Η ευθύνη όμως των Μέσων, ιδιοκτητών και διευθυντικών στελεχών είναι τεράστια, καθώς υιοθέτησαν την ατζέντα του τρόμου και της βίας.
Οι ιδιοκτήτες έκαναν την επιλογή και τα διευθυντικά στελέχη έστησαν ένα μηχανισμό, παρουσίασης μίας πραγματικότητας η οποία δεν υπήρχε. Τραπεζικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δεκάδες άλλοι οι οποίοι απέτυχαν παταγωδώς , ανέλαβαν την υπεράσπιση των θέσεων των μνημονιακών κομμάτων. Θύμιζαν τους Κομισάριους των εποχών του υπαρκτού σοσιαλισμού, με μόνη διαφορά πως αντί για το Κόμμα, τώρα είχε απόλυτο δίκιο το ΔΝΤ.
Το "όχι" του Τσίπρα στο Mega, συμβολίζει την απόρριψη αυτού του μνημονιακού κόσμου.
Η επιλογή των Μέσων δεν ήταν χωρίς κόστος. Τα media διάλεξαν το Μνημόνιο και όχι την κοινωνία και τώρα είναι μπροστά σε πρωτόγνωρα φαινόμενα, μετά το 1989:
-Το κοινό τους συρρικνώνεται. Αυτό σημαίνει μείωση των εσόδων
-Η αξιοπιστία τους αμφισβητείται ανοικτά. Οι πολίτες αναζητούν πληροφόρηση στο Internet, ή σε μέσα που δεν χρεώθηκαν τη φανατική υποστήριξη του Μνημονίου.
-Η δημοσιογραφία ως μέσο ελέγχου της εξουσίας υπέστη ένα βαρύ πλήγμα, διότι ταυτίστηκε ανοικτά με τα συμφέροντα τραπεζιτών και κυβερνώντων
-Νέες ακρέες πολιτικές δυνάμεις απαιτούν και πετυχαίνουν την υποταγή δημοσιογράφων. Ευτυχώς κάποιοι αντιστάθηκαν. Η ευθύνη όμως των Μέσων, ιδιοκτητών και διευθυντικών στελεχών είναι τεράστια, καθώς υιοθέτησαν την ατζέντα του τρόμου και της βίας.
1 σχόλιο:
σε διαβαζω καθημερινα.
και σημερα ενιωσα την αναγκη να σου πω ενα μπραβο για αυτες τις σκεψεις που μοιραστηκες μαζι μας.
Καλη συνεχεια!
Δημοσίευση σχολίου