Αντί για άδειες , φόροι !

Αντί για κανόνες , φόροι! Η επιλογή της κυβέρνησης να διασκορπίσει στους 5 ανέμους τις αρμοδιότητες του πρώην υπουργείου επικρατείας και επί 6 μήνες να μην κάνει ούτε ένα βήμα για τη μετάβαση στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση, έφεραν πίσω , μαζί με άλλους φόρους, κι εκείνο για την τηλεόραση.

Από την 1η Ιουλίου 2010 κάθε διαφήμιση θα επιβαρύνεται με 20%, γεγονός που θα επιφέρει κι άλλες απολύσεις σε όλο το πεδίο της επικοινωνίας (...τώρα που απελευθερώνονται ) και κλείσιμο ή έστω συγχωνεύσεις διαφημιστικών εταιρειών και τηλεοπτικών επιχειρήσεων, σε ένα άναρχο πεδίο .Το αναφέρει και η ΕΔΕΕ που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αριστερόστροφη πολιτική. «Απειλούνται έτσι, ακόμη περισσότερες θέσεις απασχόλησης και
διακυβεύεται εν τέλει η βιωσιμότητά τους» σημειώνεται σε ανακοίνωση της ένωσης που υπογραμμίζει πως «κατ’ επέκταση, η βιωσιμότητα των εταιρειών επικοινωνίας που τις εξυπηρετούν»

Πρόκειται για άγνοια ή για σχέδιο; Κατά την ΕΔΕΕ «η επιλογή, της τηλεοπτικής διαφήμισης, για να επιβαρυνθεί με ειδικό φόρο ύψους 20% επιπροσθέτως του 21,5% αγγελιοσήμου που ήδη την επιβαρύνει, καταδεικνύει ότι η πολιτεία αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη αγορά ως υπηρεσία πολυτελείας, για τη χρήση της οποίας οι επιχειρήσεις θα πρέπει να πληρώνουν πραγματικά βαρύ τίμημα». «Αντίθετα, σε όλη την Ευρώπη, η διαφήμιση στην τηλεόραση –ως το μαζικότερο των ΜΜΕ- είναι το βασικό και στοιχειώδες εργαλείο marketing και ανάπτυξης για όλους τους κλάδους προϊόντων και υπηρεσιών ευρείας κατανάλωσης, το μεγαλύτερο δηλαδή
ποσοστό της ιδιωτικής οικονομίας. Το εντυπωσιακό σημείο είναι πως έως και σήμερα τόσο η ΕΙΤΗΣΕΕ , όσο και η ΕΣΗΕΑ δεν έχουν τοποθετηθεί.

Το παράδειγμα της NetMed

Τα έσοδα από αδειοδότηση θα μπορούσε να ήταν η λύση. Σκεφτείτε μόνο την περίπτωση της NetMed η οποία δίνει περίπου ετησίως 3 εκατ. ευρώ στην ΕΡΤ για τη χρήση των συχνοτήτων Με μια ταχύτατη διαδικασία , με τη μορφή δημοπρασίας θα μπορούσαν να αποδοθούν έναντι αναλογικού τιμήματος ψηφιακές άδειες στους τηλεοπτικούς σταθμούς για αρκετά χρόνια, λύνοντας το καθεστώς της πολιτικής ομηρίας των σταθμών και της αυθαίρετης κατάληψης συχνοτήτων από επιχειρηματίες , υπαρκτούς ή μή.



**Συμφωνία IAB Hellas και Media Services,για τη μέτρηση της ψηφιακής διαφημιστικής δαπάνης. Η πρώτη κίνηση με τη συνεργασία της Media Services και ενός μικρού αριθμού ιστοσελίδων, ώστε να δημιουργηθεί κοινά αποδεκτή μεθοδολογία με στόχο στο τέλος του τρέχοντος εξαμήνου να δημοσιοποιηθούν τα πρώτα επίσημα στοιχεία.

**Σαφή απήχηση στη μέτρηση της AGB είχαν οι δύο αγώνες του Ολυμπιακού στο Final Four (Σκάι). Τον τελικό μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ολύμπιακού παρακολούθησε το 21% του δείγματος , ενώ ο ημιτελικός της ερυθρόλευκης ομάδας με την Παρτιζάν έφτασε την Παρασκευή στο 16,2%.


short stories

Τα ΜΜΕ σήμερα φωνάζουν , σε διαφορετικούς τόνους , ανάλογα και με την πολιτική τους αφετηρία, πως το ΔΝΤ είναι «μονόδρομος». Είναι ο ίδιος μηχανισμός που πανηγύριζε για τη νομισματική συμφωνία δραχμής- ευρώ, τον εκσυγχρονισμό του Κ. Σημίτη, τους Ολυμπιακούς αγώνες , την επανίδρυση του κράτους... Έστω πως οι πολιτικοί δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, τι συνέβη όμως με τα media όλα αυτά τα χρόνια Η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, το 1996 από τον Κώστα Σημίτη, έκρυβε την «έκπληξη» του χρηματιστηρίου, με τη διοχέτευση στα ΜΜΕ ,τεράστιων κεφαλαίων εκ των οποίων τα περισσότερα χάθηκαν στο άγνωστο, όπως συνέβη και με δεκάδες άλλες εισηγμένες εταιρείες στην τότε Σοφοκλέους. Ο Κ. Σημίτης απολάμβανε ασυλίας των Μέσων ενημέρωσης , και το ίδιο ίσχυσε για καιρό και για τους υπουργούς εθνικής οικονομίας. ** Ακολούθησε η ιστορία της διεκδίκησης και υλοποίησης των δαπανηρών Ολυμπιακών Αγώνων , κατά τη διάρκεια των οποίων στήθηκε ένα τρελό πάρτι με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Κανείς δεν θέλησε να αμφισβητήσει το εγχείρημα, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, διότι επρόκειτο για μια «εθνική υπόθεση». Το οικονομικό κόστος για τον «άνθρωπο που ήθελε να γίνει βασιλιάς» ήταν τεράστιο για τον κόσμο. ** Στη χρυσή 5ετία της κυβέρνησης Καραμανλή- που τώρα όλοι την αποδοκιμάζουν – ήταν τα ίδια τα media και ορισμένοι δημοσιογράφοι που έκαναν μεγάλους σταυρούς κάτω από τα εικονίσματα των υπουργών εθνικής οικονομίας.. Σε αυτό το μηχανισμό τυφλής υποστήριξης της καταστροφής των υπάρχει μια ομάδα επιλεγμένων δημοσιογράφων, «παντός καιρούς» που δίνει το ρυθμό, με την εγγύηση είτε του ελληνικού δημοσίου (από σακούλες ή χωρίς) είτε από τον ιδιωτικό μηχανισμό του συστήματος lobbying .