Το τηλεοπτικό VIP club

ΣΧΟΛΙΟ

Η ελληνική τηλεόραση είναι κατά βάση ζημιογόνος . Παρόλα αυτά υπάρχει μια ελίτ 10-15 ανθρώπων που αμείβεται πλουσιοπάροχα και κυρίως δυσανάλογα για τις ζημιές των τηλεοπτικών σταθμών. Τι συμβαίνει; Είναι αντίφαση, ή μια απόλυτη φυσική συνέχεια;

Το πρώτο σίγουρο είναι πως στα ελληνικά media, δεν ισχύουν οι βασικοί κανόνες του καπιταλισμού. Αντί ,δηλαδή, για τα εξειδικευμένα στελέχη, τις βασικές θέσεις πολύ συχνά, λαμβάνουν πάσης φύσεως αεριτζήδες που μαθαίνουν στις πλάτες των άλλων, και σε βάρος των προϋπολογισμών του εκάστοτε επιχειρηματία. Ο τελευταίος βέβαια είναι που έχει και τη μεγάλη ευθύνη διότι συνήθως επιλέγει όχι τον άνθρωπο που θα του αναδείξει την επιχείρηση , αλλά τον «αεριτζή» που θα τον κολακεύει και θα του ωραιοποιεί την κατάσταση και κάθε στιγμή θα ρίχνει την ευθύνη στους άλλους. Αυτή είναι η μία κατηγορία ανθρώπων που παίζουν ρόλο στα media και πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος.

Στην τηλεόραση ή ακόμη και το ραδιόφωνο , το πιο εύκολο πράγμα είναι να συγκεντρώσεις ζημιές . Ειδικότερα στις περιπτώσεις της πολυαρχίας των στελεχών , όπου δεν εφαρμόζονται οι κανόνες της διαχείρισης μιας εταιρείας, αλλά γίνεται ο συνήθης ο αγώνας δρόμου για την εύνοια του αφεντικού. Οι επιχειρηματίες , σχεδόν κάθε χρόνο πειραματίζονται, με αποτέλεσμα οι ζημιές να αυξάνονται, χωρίς να υπάρχει τέλος. Εκεί έρχεται ως ο «από μηχανής θεός» ο σταρ- παρουσιαστής. Συνήθως κολλητός με άλλα διευθυντικά στελέχη ή και με διαφημιστές υπόσχεται τη διακοπή της κατηφόρας και την ολική επαναφορά του καναλιού, στο πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Αυτό που δεν λέει συνήθως ο παρουσιαστής είναι το πόσο θα κοστίσει στον επιχειρηματία αυτή η προσπάθεια. Και όταν το θαύμα δεν γίνει όπως είναι και αναμενόμενο , η ευθύνη μετατίθεται συνήθως στους εργαζόμενους , που δεν αντιλήφθηκαν το όραμα, ενώ ο παρουσιαστής, όπως και ο διευθυντής συνεχίζουν την αναζήτησή τους σε άλλο κανάλι, έχοντας εξασφαλίσει χρήματα και για τα δισέγγονα τους.

Στην πραγματικότητα υπάρχει μια πολύ μικρή ομάδα διευθυντικών στελεχών επί του προγράμματος , και παρουσιαστών είναι που εδώ και χρόνια αποτελούν ένα νέο κατεστημένο. Σε αυτό το κλειστό κλαμπ, γεμάτο έριδες, αντιπάθεια, πλούτη και αμορφωσιά, δεν μπαίνουν εύκολα νέοι υποψήφιοι, διότι θα ανατραπεί η ισορροπία. Θυμάστε το παιδικό παιχνίδι με τις καρέκλες που τα παιδιά γυρίζουν γύρω, γύρω από αυτές, και ένα πάντοτε μένει εκτός;. Εδώ οι υπάρχει η απόλυτη ισορροπία. Υπάρχουν θέσεις στα κανάλια μόνο για τα πρόσωπα που βρίσκονται εντός του κλαμπ και ο ένας στηρίζει τον άλλο, παρά την απέχθεια που μπορεί να αισθάνεται για το «συνάδελφό» του σταρ. Όσο λοιπόν οι προσπάθειες των επιχειρηματιών αποτυγχάνουν και οι ζημιές επιβαρύνουν τα κανάλια, τόσο τα μέλη του κλαμπ γίνονται περιζήτητα, και εξασφαλίζουν ακόμη υψηλότερες αμοιβές . Σε βάρος όλων των υπολοίπων φυσικά...
(Το σχόλιο δημοσιεύτηκε στις 15.12.2007 στη "SportDay")

Βασίλης Κουφόπουλος