Το "SOS" της ιδιωτικής TV

Για μια ακόμη φορά  το βάρος μια κυβέρνηση  επιχειρεί παρεμβάσεις στην ΕΡΤ, χωρίς να βλέπει την καταστροφή στην ιδιωτική τηλεοπτική αγορά. Το  Alter έβαλε λουκέτο και οι εργαζόμενοι του δεν θεωρούνται άνεργοι, ενώ ταυτόχρονα εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν σε όλα τα κανάλια τη δουλειά τους, κι άλλοι υπέστησαν τρομερές μειώσεις στις αποδοχές τους για να διατηρήσουν τη δουλειά τους.

Τα Μνημόνιο έχουν πλήξει πρώτα από όλα τους υποστηρικτές τους, τα τηλεοπτικά δίκτυα και συνολικά τον κλάδο των ΜΜΕ. Η ύφεση, επηρεάζει τη  διαφήμιση, άρα και τα έσοδα των καναλιών και συνέπειες είναι τεράστιες. Τα δελτία ειδήσεων εκφράζουν ανοιχτά ακροδεξιές και ρατσιστικές θέσεις. Τα τούρκικα σίριαλ έχουν εξαφανίσει τα ελληνικά, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την κουλτούρα του τόπου, ενώ ταυτόχρονα «σκουπίδια» και επαναλήψεις γεμίζουν την τηλεοπτική οθόνη.  Επιπλέον, χωρίς, τα κανάλια κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς θεατές, είτε εξαιτίας των θέσεων που μεταδίδουν και  στρέφονται σε βάρος μιας μερίδας της κοινωνίας, είτε επειδή δεν διαθέτουν τα 40 ευρώ για να αγοράσουν τον ψηφιακό δέκτη και να δουν το τηλεοπτικό πρόγραμμα. 

Η κυβέρνηση αν και μπορεί να ρυθμίσει την κατάσταση και να δημιουργήσουν μια νέα αγορά με αδειοδοτημένους σταθμούς, νέους διαφημιζόμενους (πχ Στοίχημα), κανόνες στις «επιστροφές»  ελληνικές παραγωγές και συμπαραγωγές με τη χρήση του ανταποδοτικού τέλους, συνεχίζει να σχεδιάζει με βάση τους «μαθητευόμενους μάγους» της Τρόικα.

Η τηλεόραση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στους Τροϊκανούς, όπως αντίστοιχα συμβαίνει και με τους άλλους κλάδους της οικονομίας. Είναι η ώρα να δημιουργηθεί μια υγιής επιχειρηματικότητα στην τηλεόραση, ανοιχτή σε επενδύσεις με ξεκάθαρους κανόνες πολιτικού παιχνιδιού. Το αντέχουν αυτό όλοι οι ενδιαφερόμενοι ή θα αφήσουν και την τηλεόραση στην τύχη της;