Σαθρό σκηνικό, μεγάλο αδιέξοδο

Το σαθρό σκηνικό είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Ο «ξαφνικός θάνατος» των 450 απολυμένων εργαζομένων στον «Ελεύθερο Τύπο» , το City και το e-tipos.com είναι απλώς το πρώτο χτύπημα από το μεγαλύτερο τσουνάμι που έρχεται. Η οικογένεια Αγγελοπούλου, αφήνει τόσους πολλούς εργαζόμενους στο δρόμο, διότι όπως αφήνει να εννοηθεί , «βαρέθηκε να χάνει χρήματα», αλλά δύσκολα μπορεί να πείσει πως η απόφαση αυτή δεν συνδέεται με πολιτικές φιλοδοξίες.

Τι γίνεται όμως με τα άλλα Μέσα και βρίσκονται μπροστά σε ένα τεράστιο αδιέξοδο; Η πικρή αλήθεια είναι πως τα περισσότερα συγκροτήματα βρέθηκαν στα τέλη της δεκαετίας με ένα πακτωλό χρήματά. Τα συνολικά έσοδα από την είσοδο των εταιρειών ΜΜΕ στο ΧΑΑ , από το 1994 που μπήκε το Mega ως και σήμερα, ανέρχονται σε 632 εκατ. ευρώ. Χρήματα αληθινά τα οποία ορισμένα συγκροτήματα χρησιμοποίησαν προς άγνωστες κατευθύνσεις, καθώς το χαλαρό πλαίσιο έλεγχου που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Σημίτη, με αντάλλαγμα την υποστήριξη τους.


Τα αρνητικά μηνύματα είναι αλλεπάλληλα για τις θέσεις εργασίας, σε ΑΝΤ1, Alpha, Εξπρές και αλλού και φόβος είναι πως θα ακολουθήσει ένα ντόμινο κατάρρευσης επιχειρήσεων και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, τότε η κατάσταση θα χειροτερεύσει Και σίγουρα όταν οι πολίτες δίνουν κάθε χρόνια 299 εκατ. ευρώ για την ΕΡΤ ,μέσω του ανταποδοτικού τέλους και 83 εκατ. ευρώ για την κρατική διαφήμιση μόνο στις εφημερίδες, μπορούν με ευκολία να υποθέσουν πως χρήματα υπάρχουν , αλλά ζητείται νέα οπτική στη διαχείρισης τους Φαντάζει παράλογο η κυβέρνηση να δηλώνει πως δεν μπορεί να παρέμβει όταν έχει υποστηρίξει έμπρακτα τις τράπεζες και σίγουρα αρκούντως κυνικό, ενώ η διαμόρφωση των κανόνων του παιχνιδιού είναι η δική της δουλειά.


"Δεν ζητάμε δημόσιο»

«Oι εργαζόμενοι του ΕΤ αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, απαιτούν τα δικαιώματά τους, θέτουν τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους και δεν ζητιανεύουν μια κρατικοδίαιτη θεσούλα» Είναι η θέση που εξέφρασε η εκπρόσωπος των εργαζομένων Μ. Παπαχριστούδη στο http://ergazomenoieleftherostipos.blogspot.com/ απαντώντας στις διαδόσεις πως «οι εργαζόμενοι του Ελεύθερου Τύπου ζήτησαν από τον υπουργό Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλο, να διοριστούν στην ΕΡΤ». Η εκπρόσωπος καλεί όσους «υποστηρίζουν ότι υπάρχει τέτοιο συλλογικό αίτημα, να μετέχουν ως παρατηρητές στη γενική συνέλευση.


«Πράσινη» κρούση στην ομάδα που έβγαζε τις «Προβλέψεις» του «Ε.Τ.». Η εφημερίδα του Παύλου Γιαννακόπουλου θέλει να ενισχύσει τον τομέα του στοιχήματος, προφανώς ενόψει και των αλλαγών που έρχονται και μάλλον θα πάρει τους συντάκτες των προβλέψεων.

Θετική ήταν η ανταπόκριση του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ώστε να περάσει ο έλεγχος του City στα χέρια των εργαζομένων. Το πως θα γίνει αυτό αφού λάβουν τις αποζημιώσεις τους οι εργαζόμενοι, θα συζητηθεί από επιτροπή που θα σχηματιστεί που θα κάνει το διάλογο για την εκκαθάριση.

Ο Ανδρέας Παναγόπουλος, ανέλαβε τη θέση του αποχωρήσαντος γενικού διευθυντή ειδήσεων του ΑΝΤ1 , Γιάννη Μιχελάκη. Ο τελευταίος αρνήθηκε να προχωρήσει στις μαζικές απολύσεις


Big stories

Οι επιχειρηματίες βλέπουν τις απολύσεις με τη λογική της διαχείρισης μιας κρίσης. Θα φωνάξουν οι εργαζόμενοι, θα καταγγείλουν , θα πάρουν τις αποζημιώσεις τους και θα φύγουν, αν και υπάρχουν περιπτώσεις που δεν καταβάλλονται ούτε και αυτές! Και πάμε για άλλα! **Εκείνοι που δεν έχουν μετά που να πάνε είναι οι εργαζόμενοι. Αυτοί με τις μικρές προσωπικές τους ιστορίες. Αν η Γιάννα και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, θα υποστούν μια μείωση της περιουσίας τους π.χ. κατά 200 εκατ. ευρώ, δεν σημαίνει πως θα χάσουν τα πάντα . Οι άλλοι όμως ; Τα ζευγάρια που δούλευαν στον Τύπο ; Εκείνοι που έχουν να επανακαθορίσουν τη ζωή τους : Υπάρχουν οι απλές σκέψεις : «Τι θα κάνουμε με το δάνειο», «θα κρατήσουμε τη γυναίκα που πρόσεχε το παιδί», πόσο πρέπει να περιορίσουμε τα έξοδά μας», χρειαζόμαστε και διακοπές» , «έζησα 20 χρόνια μέσα στον Ελεύθερο Τύπο, πως πετιέται έτσι μια ζωή» , «θα βρω δουλειά» , « τι θα κάνουμε»... **Μαύρες , αδιέξοδες σκέψεις και κατάθλιψη. Διότι είναι ένα επάγγελμα που πεθαίνει ή στην καλύτερη περίπτωση που μετεξελίσσεται σε κάτι άλλο απροσδιόριστο ακόμη. Πολλές φορές υπάρχει η κατηγορία για τους εργαζόμενους, πως δεν δουλεύουν πως δεν ματώνουν για τη φανέλα. Και ίσως να είναι πραγματικό, αλλά να αφορά λίγους, αυτούς που χρησιμοποιούν τα Μέσα , ως ορμητήριο για άλλες δουλειές στο δημόσιο, γραφεία Τύπου , πολιτικό lobbying , όπως και άλλοι που έχουν τα media για εργολαβίες, διόδια, πρωθυπουργίες, και προεδρίες της δημοκρατίας . Γι αυτό και με εκκωφαντικό τρόπο , προκύπτει πως, πολύ συχνά, οι εργαζόμενοι πονάνε περισσότερο τις επιχειρήσεις που δουλεύουν από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους.