Ο απολογισμός της καταστροφής

Το ΔΝΤ σαρώνει τα media, αλλά δεν είναι η αιτία της καταστροφής.  Το πρόβλημα των Μέσων είναι πως πουλάνε ένα προϊόν το οποίο αρνείται ο καταναλωτής να το αγοράσει. Είτε γιατί προσφέρεται δωρεάν  από το Internet είτε γιατί, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των εφημερίδων είναι πολύ κακό για να το αγοράσει.

Από το Μάιο του 2010 που η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο, ο ρυθμός κατάρρευσης των media επιταχύνθηκε. Ο τραπεζικός δανεισμός κόπηκε και ακόμη και μεγάλοι όμιλοι όπως ο ΔΟΛ, αναζητούν άλλους τρόπους χρηματοδότησης, εξαιτίας και των εσωτερικών του ζητημάτων. Στον Τύπο έκλεισαν οι εφημερίδες,  «Απογευματινή» (χωρίς να αποζημιώσει τους εργαζόμενους) ημερήσιο «Βήμα»,  «Ελεύθερος»,  «Score Live», «Financial Crimes», «Veto» «Αποκαλύψεις».  Δεν κυκλοφορούν εξαιτίας τής μή πληρωμής των εργαζομένων, η «Ελευθεροτυπία» ο «Κόσμος του Επενδυτή» και ο «Φίλαθλος» όπου συνεχίζονται οι πολυήμερες απεργίες. Ταυτόχρονα αρκετά περιοδικά ανέστειλαν την έκδοσή τους, ενώ στα περισσότερα ΜΜΕ επιβλήθηκαν οριζόντιες μειώσεις.

Στην τηλεόραση  το Alter, λόγω  της υπόθεσης Leo Burnett σταμάτησε να εκπέμπει δικό του πρόγραμμα,  ενώ και οι δύο εταιρείες πέτυχαν να μπουν στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.  Στη  διαφήμιση εξαιτίας των παιχνιδιών με τις επιστροφές, αλλά και την μή καταβολή χρημάτων από το δημόσιο μια σειρά από διαφημιστικές εταιρείες έβαλαν λουκέτο προκαλώντας με την πρακτική τους τεράστιες μαύρες τρύπες στα Μέσα.  Τίποτα προς το παρόν, δεν δείχνει να σώζει τα media, διότι δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοια διάθεση, αν και ιδέες υπάρχουν.