Η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση ετοιμάζεται να γεμίσει το πρόγραμμα της με φθηνές τούρκικες και βουλγάρικες παραγωγές και εκπομπές made in Germany, την ίδια ώρα που η ΕΡΤ διστάζει να αξιοποιήσει το ανταποδοτικό τέλος και να παράγει ποιοτικές ελληνικές σειρές.
Το Καλοκαίρι του 1974 όταν ο Αττίλας έμπαινε στην Κύπρο, κανείς από τους Έλληνες που ακολουθούσαν την επιστράτευση μάλλον δε μπορούσε να φανταστεί πως 37 χρόνια μετά θα υπάρχει ιδιωτική τηλεόραση, η οποία μάλιστα θα μεταδίδει αισθηματικές σειρές γυρισμένες στα Κατεχόμενα.
Όμως η τηλεόραση αλώνει τα πάντα και ειδικά στην Ελλάδα, φαίνεται πόσο πρόχειρος ήταν ο σχεδιασμός τα προηγούμενα χρόνια φτάνοντας στο σημείο οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί να αναζητούν φθηνό σε κόστος πρόγραμμα, σε χώρες όπως η Τουρκία και η Βουλγαρία .Παράλληλα μέσω κεντρικών συμφωνιών με τα μεγάλα αμερικάνικα στούντιο μεταδίδουν ποιοτικές αμερικάνικες σειρές, τα οποία όμως δεν συναντούν την απήχηση του τηλεοπτικού δείγματος. Το κοινό ανάμεσα στις δύο επιλογές προτιμά τις παραγωγές των γειτόνων, διαμορφώνοντας μια νέα αγορά, πχ τούρκικων σειρών και λοιπών προϊόντων, που επηρεάζουν αναπόφευκτα και την κουλτούρα. Η άποψη των στελεχών είναι πως το κοινό προτιμάει τις ιστορίες αγάπης που προέρχονται από τις γειτονικές χώρες, ως πιο κοντινές στις συνήθειες του.
Αυτό που αποκρύπτεται ως συνήθως είναι η επιχειρηματική αποτυχία των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. Ο ανταγωνισμός τους τα προηγούμενα χρόνια τους οδήγησε στο να παράγουν έως και 80 σειρές τη σεζόν, με τιμές που βρίσκονταν τα ύψη, διότι τότε χρήματα υπήρχαν για όλους. Από τα στελέχη, τους ενδιάμεσους, έως και τους ηθοποιούς. Η ΕΡΤ αποσύρθηκε από το πεδίο, αφού δεν είχε τρόπο να παρέμβει στον ανταγωνισμό αυτό και το αποτέλεσμα όλης αυτής της δράσης, εκτός από τα πλούσια στελέχη, είναι η ελληνική τηλεόραση να μην ελληνικό πρόγραμμα και ούτε κεντρικό μηχανισμό για να το παράγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου