Η τηλεόραση δεν αλλάζει , απλώς βουλιάζει

Τάσεις κατάρρευσης δείχνει η ιδιωτική τηλεόραση. Το ακριβό μοντέλο, ,με εξωφρενικές παραγωγές, τεράστιο αριθμό σήριαλ, πανάκριβα ποδοσφαιρικά δικαιώματα, αμοιβές και μπόνους, βασισμένο σε λανθασμένες  εμπορικές πολιτικές και υψηλό τραπεζικό δανεισμό,  καταρρέει , Παράλληλα  στη δίνη παρασύρεται και  η ΕΡΤ μπήκε στο στόχαστρο της Τρόικα, ως προβληματική επιχείρηση», ύστερα από εισήγηση του υπουργείου οικονομικών αν και χρηματοδοτείται απευθείας από τους πολίτες .

Το 2009 ο συνολικό τζίρος των εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικών σταθμών έπεσε στα 533 εκατ. ευρώ, έναντι 651 εκατ, ευρώ το 2008 που ήταν και η καλύτερη χρονιά και  637 εκατ, ευρώ το 2007. Ο τζίρος το 2003 ήταν στα  402 εκατ. ευρώ στα επίπεδα που εκτιμάται πως θα υποχωρήσει ο κλάδος για το 2010. Όμως και τότε οι τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούσαν , χωρίς λουκέτα, απολύσεις, αλλά με μικρότερο κόστος προγράμματος  για  τηλεοπτικές παραγωγές  και μπόνους. Παρά το γεγονός ότι έπεσαν πολλά χρήματα στην ελληνική τηλεόραση, το ιδιωτικό μοντέλο απέτυχε να δημιουργήσει να σταθερό μηχανισμό παραγωγής καλού  προγράμματος. Όλοι έψαχναν την πρόσκαιρη επιτυχία.

Τώρα η  μείωση στη διαφημιστική δαπάνη σε συνδυασμό με τα χρέη απειλούν τη λειτουργίας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών Τα πρόβλημα έγκειται στο ακριβό κόστος λειτουργίας τους καθώς , ανταγωνίζονται  μεταξύ τους  με ομοειδές πρόγραμμα σε όλες τις ζώνες παράγοντας 40-50 σήριαλ ανά έτος , εκ των οποίων τα περισσότερα σταματούσαν το πρώτο διάστημα και εκτοξεύοντας το κόστος των αθλητικών δικαιωμάτων, μεταδίδοντας τους αγώνες της SuperLeague. Παρόλα αυτά η ελληνική τηλεόραση έβγαλε υπεραξίες, είτε από την πώληση από τον ΑΝΤ1 , της Nova Televizia  στη Βουλγαρία που μετέδιδε πρόγραμμα ελληνικής παραγωγής, έναντι 620 εκατ. ευρώ , είτε από τη μεταβίβαση της Multichoce  στη Forthnet έναντι 491 εκατ. ευρώ.  

Τα κέρδη του ειδικού φόρου

Το 2003 ο ειδικός φόρος τηλεόρασης έφτασε στο 30%. Στη συνέχεια   μειώθηκε σε 25% το 2004  διαδοχικά με την αλλαγή κυβέρνησης  σε 20%  και 10% το 2005, σε 5% το 2006   και καταργήθηκε στο τέλους του 2007. ΅επέστρεψε από την κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε , ενώ οι τηλεοπτικοί σταθμοί, χωρίς καμία δέσμευση για διατήρηση των θέσεων εργασίας. Μάλιστα οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών ζητούσαν το «πάγωμα» του το οποίο και πέτυχαν, για να μην προβούν σε απολύσεις. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η  απόφαση της κυβέρνηση της ΝΔ  για απαλλαγή των σταθμών εθνικής εμβέλειας από το τέλος χρήσης συχνοτήτων (2% επί του τζίρου). Σε αντάλλαγμα για τη μετάβαση στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση,  το ποσοστό αυτό μειώθηκε για τα έτη 2009 και 2010 σε 0,1%.