The ERT Project

Η αποκάλυψη των ελεγκτών δημόσιας διοίκησης πως η ΕΡΤ διέθεσε σε μια 3ετία (2006-08) το ποσό των 2,3 εκατ. ευρώ προκάλεσε αίσθηση. Και η ανάρτηση ...εντός κτιρίου του Ραδιομεγάρου από τη διοίκηση, των ονομάτων που έλαβαν τα ποσά αυτά (έως και 92.300 ευρώ) άνοιξε ένα νέο κύκλο συζητήσεων ακόμη και για την ανάγκη κλεισίματος και εκ νέου ανοίγματος στην ΕΡΤ. Έπειτα από 9 μήνες διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ , η κρατική ραδιοτηλεόραση, αναζητάει εκ νέου διευθύνοντα σύμβουλο , αλλά και σχέδιο λειτουργίας. Και μπορεί η ΕΡΤ να έχει αμέτρητα μειονεκτήματα , αλλά διαθέτει ,και ένα ισχυρό πλεονέκτημα το σταθερό έσοδο των 302 εκατ, ευρώ το χρόνο από τα χρήματα των πολιτών, την ίδια ώρα που τα υπόλοιπα δίκτυα κάνουν αγώνα δρόμου για να βρουν χρήματα από τη διαφήμιση.

Η κρατική ραδιοτηλεόραση ήταν και εξακολουθεί να είναι ζημιογόνος. Σύμφωνα με τα στοιχεία του τελευταίου απολογισμού της (2009), το προηγούμενο έτος είχε ζημιές χρήσης 18,2 εκατ. ευρώ , κύκλο εργασιών 344 εκατ. ευρώ και συσσωρευμένες ζημιές 119 εκατ. ευρώ. Τα έσοδά της από το ανταποδοτικό τέλος ανήλθαν σε 302 εκατ. ευρώ ( 85,16%) από τη διαφήμιση σε 31 εκατ. ευρώ (8,78%) και η επιδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό σε 4,6 εκατ. ευρώ (0,63%).

Η αποκάλυψη βρίσκεται στο κόστος εργασίας στην ΕΡΤ. Η τακτική μισθοδοσία καλύπτει το 46,28% των εξόδων (159 εκατ. ευρώ) και αν προστεθούν οι συμβασιούχοι (30 εκατ. ευρώ) και οι υπερωρίες, το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 59,14%. Για πρόγραμμα η ΕΡΤ δαπανά στη γενική διεύθυνση τηλεόρασης 80 εκατ. ευρώ (20,94% των εξόδων) και στη γενική διεύθυνση ενημέρωσης 30 εκατ. ευρώ (3,78% των εξόδων). Το πλέον προφανές είναι πως η ΕΡΤ με 5.000 εργαζόμενους έχει μεγάλα έξοδα μισθοδοσίας και ελάχιστο παραγωγικό έργο. Και παρά το γεγονός πως έχει υποδομές (στούντιο, μονάδες μοντάζ, βαν, κέντρα εκπομπής) αναθέτει δαπανηρές εξωτερικές παραγωγές) και παρά το γεγονός πως έχει υψηλό αριθμό μονίμων υπαλλήλων χρειάζεται διαρκώς και νέους κακοπληρωμένους συμβασιούχους για να μπορεί αξιοπρεπώς να λειτουργήσει.

Αν λοιπόν η ΕΡΤ θέλει να διατηρήσει τον αριθμό των υπαλλήλων, πρέπει να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της. Η κρατική ραδιοτηλεόραση πρέπει να επιστρέψει στον τομέα της παραγωγής περιεχομένου , δηλαδή να είναι σε θέση να παράγει οπτικοακουστικό και έντυπο υλικό για τους ραδιοφωνικούς και τους τηλεοπτικούς της σταθμούς, το Internet, τα i-phone και το βιβλίο. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μια εσωτερική αναδιάρθρωση δηλαδή με τη δημιουργία ενός ομίλου ΕΡΤ που θα απαρτίζεται από ξεχωριστές θυγατρικές εταιρείες, ανάλογα με τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που διαθέτει και μια κεντρική εταιρεία παραγωγής προγράμματος που θα προμηθεύει περιεχόμενο σε διαφορετικές πηγές. Η επένδυση πρέπει να γίνει σε ελληνικό πρόγραμμα, με την παραγωγή σειρών, ντοκιμαντέρ , παιδικών, ενημερωτικών εκπομπών, κ.α. προγραμμάτων που έχει εγκαταλείψει η ιδιωτική τηλεόραση. Παράλληλα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εργασίας και να υπάρξει μια επαναξιολόγηση όλου του προσωπικού , με βάση τις νέες πραγματικότητες στα ΜΜΕ. Και για να συμβεί αυτό πρέπει να ελεγχθούν οι περιπτώσεις των ανθρώπων εκείνων που όλο το προηγούμενο διάστημα δεν ήταν συνεπείς στα καθήκοντά τους.

Το δεύτερο καθοριστικό σημείο είναι η διαφάνεια. Η ΕΡΤ χρησιμοποιεί χρήματα των πολιτών. Το ανταποδοτικό τέλος των 302 εκατ. ευρώ επιβάλει κανόνες στη διαχείρισή του. Η ΕΡΤ πρέπει να δίνει λογαριασμό στους πολίτες, διαφορετικά με το κλίμα της καχυποψίας για σπατάλες που έγιναν κάποια στιγμή θα επιβληθούν σκληρότερα μέτρα εναντίον της από κάποιο νεοφιλελεύθερο αστέρα της κυβέρνησης. Προς την κατεύθυνση αυτή επιβάλλεται να δημοσιοποιούνται το ύψους των αμοιβών, το κόστος των παραγωγών, και όλα τα χρήματα που η ΕΡΤ δαπανά. Ο πολίτης πρέπει όχι απλώς να έχει πρόσβαση στους λογαριασμούς , αλλά και να έχει τη δυνατότητα να ασκεί έλεγχο με τη δημιουργία ενός οργάνου, αντίστοιχου του BBC Trust στη Μ. Βρετανία

Τελευταίο σημείο. Η πολιτική ευθύνη της ΕΡΤ. Η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει το πλαίσιο λειτουργίας της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Θα λειτουργεί ως μηχανισμός υποστήριξης των ιδιωτικών σταθμών, ή ως πηγή εύκολου πλουτισμού για τους διάφορες μεσάζοντες τηλεοπτικών προγραμμάτων, ή θα είναι ένας φορέας με τη δική του στρατηγική; Θα υπάρχει ως μηχανισμός προπαγάνδας της εκάστοτε κυβέρνησης και του κάθε «Θεσσαλονικάρχη» στην περίπτωση της ΕΡΤ3 ή θα είναι ένα δίκτυο με ένα ισχυρό πεδίο ανεξαρτησίας;

το κείμενο δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος του ηλεκτρονικού περιοδικού του www.thepressproject.gr