Ένα "Σεράγεβο" στο κέντρο της πόλης

(χθεσινές σκέψεις)

Δεν υπάρχει έκπληξη στη θέση των Μέσων στη δολοφονία του 15 χρόνου μαθητή Αλέξανδρου- Ανδρέα Γρηγορόπουλου. Με διακυμάνσεις , ανάλογα με την πολιτική θέση του κάθε συγκροτήματος, τα Μέσα εύκολα διολίσθησαν την πρώτη ημέρα στην εικόνα της καταστροφής των καμένων καταστημάτων και τραπεζών. Η γραμμή της πολιτικής εξουσίας η οποία πέρασε με ευκολία στα media, ήταν πως η εκτέλεση ήταν «εξαίρεση», με τους συνδικαλιστές αστυνομικούς να μην διστάζουν από τηλεοράσεως να καταλογίσουν δόλο στους συναδέλφους τους.



Το δεύτερο πεδίο λειτουργίας των Μέσων , είναι η εκμετάλλευση της κρίσης, πάντοτε την πρώτη ημέρα Δίπλα ακριβώς στη δολοφονία, ζυγίστηκαν και σταθμίστηκαν οι καταστροφές των επιχειρήσεων στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις της χώρας και προβλήθηκαν με τρόπο εμφατικό. Οι καταστροφές των περιουσιών και η χρήση βίας είναι μια απαράδεκτη πράξη, αλλά τα Μέσα φροντίζουν να τις αποσυνδέουν από τη δολοφονία του Αλέξανδρου- Ανδρέα Γρηγορόπουλου

Πίσω από τις επιθέσεις υπήρχε αρχικά μια μεγάλη οργή, και η εκτέλεση του Αλέξανδρου- Ανδρέα Γρηγορόπουλου , λειτουργεί και ως επιταχυντής μιας κοινωνικής έκρηξης: Είναι «ο γιος μας που χάθηκε», «ο συμμαθητής μας», «ένας από εμάς» που εκτελείται, χωρίς λόγο και αφορμή . Συνάμα ήταν και ένα ποτάμι οργής για ένα σύστημα πολιτικής – θρησκευτικής εξουσίας που κάνει μπίζνες με λίμνες και ακίνητα, συζύγους υπουργών και «ευλαβείς» πολιτικούς και την ίδια ώρα προτείνει 4ήμερη εργασία με τα μισά λεφτά για όσους δεν έχουν ισχύ.


Τα τελευταία δεδομένα όμως, είναι η μεγάλη καταστροφή κρατικών κτιρίων , ξενοδοχείων , τραπεζών στο κέντρο της Αθήνας. Η κρίση είναι ανεξέλεγκτη και η κυβέρνηση έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο, προκαλώντας ερωτηματικά για τη στάση της . Όσοι καίνε το κέντρο της πόλης δεν έχουν πλέον κανένα ηθικό έρεισμα και το ερώτημα είναι για ποιον λειτουργούν: Είναι μια τυφλή σύγκρουση που μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικό πόλεμο; Άραγε σήμερα ξημερώνει κάτι άλλο, πολύ πιο μαύρο για τη χώρα;

Μαύρο στο Μαύρο
(πρωϊνές σκέψεις)
Υ.Γ. Όμως γιατί συμβαίνει αυτή η οργή. Δεν αρκεί να μιλάμε μόνο για τους βανδαλισμούς, πρέπει να τους αντιληφθούμε Γιατί τα παιδιά αυτά καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους, τις περιουσίες των γονιών τους; Είναι πολύ μεγάλο το αδιέξοδο που νιώθουν, για το μέλλον που είναι πιο μαύρο από το μαύρο. Είναι μαυρισμένη η ψυχή τους από τη δολοφονία του Αλέξανδρου- Ανδρέα Γρηγορόπουλου. (το παλιό σύνθημα ήταν "το αίμα κυλάει εκδίκηση, ζητάει" )Εισπράττουν καθημερινά τόσες πολλές και μεγάλες προσβολές, από τον εργοδότη, τον πολιτικό, το δήμαρχο, το νομάρχη , το δημοσιογράφο, το Μέσο , τον εργολάβο, τον Έλληνα που δεν αντέχουν άλλο αυτή την πραγματικότητα. Στο πλιάτσικο της ζωής τους, απαντούν με πλιάτσικο της κατανάλωσης. Στο μαύρο απαντούν με μαύρο.